S007. Een horizonverbreding

Maja

Ik herkende mijn zielsliefde bij de eerste oogopslag, verder voordat er verliefde gevoelens waren had ik heel heldere dromen waar de ander voor mij verscheen. ook ‘dagdromen’ waarin de ander een soort massage/healing bij mij uitvoerde. mijn gedachten op de ander richten, bv een vraag stellen in gedachten, antwoord krijgen en dat het dan zo ook gebeurd… een heel diepe glimlach/oogcontact waar alleen maar goeds uit straalde en ik sindsdien ook weet wat kundalini-energie zou kunnen zijn.
We hebben nooit uitgesproken dat we elkaars zielsliefde zijn ,maar ontkennen dat die ander daar was kan niet. of hij of ik nu dood gaan maakt niet uit, ik weet dat hij het was.
Toen ik hem ontmoette was ik in een relatie, sterker zelfs, ik vertelde mijn partner over een ontmoeting (had zelf niet door dat dat zielsliefde zou kunnen zijn) en mijn toenmalige partner zei: ‘waar ik aan moet denken is zielsverwanten’. ik schrok en vroeg , wat ben jij dan voor mij: ‘ook zielsverwante maar anders’. Ik heb de zielsliefde ervaren als heftig heel heftig, na de eerste ontmoeting had ik een heel warm verzadigd gevoel rondom mijn lichaam wat de gehele avond duurde, ik was zo blij, alleen al die eerste ontmoeting was genoeg.
We hebben samen een onzichtbare relatie gehad, nauwelijks relatie te noemen, alsof het nog niet kan, alsof er eerst andere ‘zaken’ voor gaan. Wel op zo’n manier, dat doorgaan op oude wijze niet meer mogelijk is. Platonische relatie.
We kwamen verschillende obstakels tegen in onze relatie, dat is moeilijk uit te leggen, op heel veel niveaus moet er van alles uitgewerkt worden, en dat is nog steeds gaande.
Ik wil wel een liefdesrelatie met hem, ik weet niet wat hij wil. verder zijn er ook partners en kinderen betrokken en zomaar afbreken met betrokkenen is geen optie.
Onze relatie is nu platonisch, maar een glimp of blik van ander met daarin oogcontact is vooralsnog al genoeg om de week weer rond te maken.
Wat deze zielsliefde mij bracht… als eerste schiet me ‘rust’ te binnen, terwijl alles wat sinds die ontmoeting is gebeurd, alles behalve rustig genoemd kan worden. verder een horizonverbreding waarvan tot nu toe enkel nog maar een glimp van zichtbaar is geweest en wat me verheugd om nader te gaan onderzoeken. Ook: constant een aanwezigheid van die ander; een contact dat zo dichtbij me staat en me ook versterkt in het voelen/benaderen van mijzelf.
Ook vermoedt ik dat erotiek anders zal zijn bij hem. Ik heb het idee dat hij me alleen aan hoeft te kijken en me daarmee als het ware kan doen laten klaarkomen. Het is zo’n soort iets dat de werkelijke kus en lichamelijkheid bijna alleen maar afbreuk kan doen aan het contact wat er reeds is. Bij andere liefdes voelde ik toch eerder een behoefte om/aan.. dat is nu niet/anders aan de orde.
Als ik het zielsliefdegevoel moet beschrijven dan is dat: geluk en vervolmaking.
Als we geen relatie meer zouden hebben of zelfs al zou de ander of ik doodgaan, dan nog ben ik blij met wat er geweest is. Een relatie in aardsere zin hoop ik nog te krijgen, maar ergens weet ik dat ook dat zolang duurt tot de tijd daarvoor rijp is. Alles op zijn tijd..…
Wat ik aan anderen nog wil zeggen is dat als je ergens heb je een gevoel of een vermoeden hebt… Wanneer het zover is dat je je zielsliefde ontmoet weet je, dat dat niet voor niets was.