S002. Wij hielden van elkaar voordat we elkaar ooit hadden ontmoet

Natasja

Ons eerste contact was via internet. Hij deed mij een chat verzoek en toen ik naar zijn profiel keek vond ik het niets aan. Normaal zou ik meteen weigeren, maar nu wilde ik dringend met m praten, heel raar. Ik stond op het punt onder de douche te gaan, omdat ik een uurtje later een date had. Helemaal vreemd dus, dat ik toch met hem wilde chatten. We schreven een paar zinnen en toen gebeurde het….. Er kwam een gevoel, warm, kippenvel van boven naar beneden over mn lijf en mn hoofd leek te zweven in een vreemde wereld…. Blijkbaar was ik niet de enige, want hij vroeg ook wat er gebeurde…. Het leek wel twilight zone, zoals hij het nog vaak zou noemen….
Ik moest snel weg, omdat mn date er bijna zou zijn, maar het kostte me erg veel moeite. We spraken af dat we om 2300 uur opnieuw online zouden zijn. De date was op voorhand al niets meer en ik zat de minuten af te tellen dat ik weer naar huis kon om met die vreemde man te kunnen chatten.

Iets voor elf uur deed ik mijn pc aan, en zoals verwacht was hij ook al online…. We spraken met elkaar…… het gevoel was er, maar de tekst op de pc bleef achterwege…. We typten nauwelijks en zeiden zoveel….. Hij wilde me spreken aan de telefoon. Met zweet in mn handen zei ik “ja”. Wat was hier aan de hand? Ik begreep er niets van en ik dacht even dat het aan de alcohol lag…. Was het niet dat ik alleen warme chocolade melk gedronken had…. Hij belde en ik nam op. Ik zei mijn naam en hij de zijne, en het werd stil…… Doodstil en schreeuwend verstonden we elkaar…. Zwijgend zoveel te zeggen en te vertellen…. Niets uit te leggen, gewoon weten dat de ander het weet….. Met een totaal onbekende bekende….

Hij vroeg nog een paar keer of dit twilight zone was en wat er gebeurde, en ik wist het net zo min als hij. Zo beangstigend en tegelijk zo fantastisch en vertrouwd…. Het was er, en meer was op dat moment niet nodig. Om 04.30 hingen we net zo zwijgend op als we begonnen waren. Zo ging het 3 dagen en nachten achter elkaar. Op een dinsdag daarna gingen we elkaar zien en het maakte niet meer uit…. Het maakte niet uit hoe ík eruit zag, hoe híj eruit zag, wat mijn verleden was, wat zijn toekomst was, het maakte niet meer uit… Wij hielden van elkaar voordat we elkaar ooit hadden ontmoet en we wisten het…..

Dinsdag avond hield ik college statistiek niet uit en ging veel te vroeg naar de afgesproken plaats. Eindelijk kwam hij aangelopen. Ik had hem nooit gezien, maar ik wist dat hij het moest zijn. Ik liep naar buiten op hem af, en god wat was ie mooi! We gaven elkaar netjes een zoen op de wang en gingen binnen zitten. Weer werden er nauwelijks woorden gesproken. We bleven elkaar aankijken. We spraken over wat dit was, maar konden er geen woorden aan geven…… We waren verliefd….. Maar dan heel erg en anders dan anders…. Intenser, heftiger, houden van…. Onbekend, herkenbaar…. Geen woorden voor dit…..

De dagen erna stuurden we regelmatig op exact dezelfde momenten hetzelfde soort sms, met dezelfde inhoud. Ook nu bijna woordloos, maar bestaande uit enkel …… of andere tekens…. En zo veelzeggend voor ons beide. Hij zei eens toen ik bij hem was: het lijkt wel alsof ik al van je hield voordat ik je kende…..”. 1 dag later kwam Savage Garden uit met het nummer I knew I loved you before I met you….. Hoe kan dat nou??? Hoe kan dat??? En waarom??? We hadden regelmatig een soort telephatisch contact en zelfs andere mensen konden voelen dat er dan iets was…. Eng en mooi…..

De liefde was overweldigend en beide konden we hem niet handlen…. Zo onvoorwaardelijk… niets deed er toe of leek belangrijk…. Zo alles… zo compleet bij elkaar. Ik voelde hem en hij voelde mij…. Samen compleet…. Twee keer compleet…. Angst overwon en we gingen uit elkaar. Compleet uit elkaar gescheurd gevoel… voor allebei…

Nu, een paar jaar later is hij opnieuw getrouwd en heb ik een andere relatie. Nog steeds voelen we elkaar en alle pogingen om elkaar niet meer te zien of te contacten hebben we maar opgegeven…. Het is onmogelijk. We vragen ons niet meer af waarom, want dat is niet meer van belang. Onze zielen horen bij elkaar en voelen zich samen allebei compleet…. Een stukje hart neemt hij mee, telkens weer als hij bij me weggaat, en maakt het weer heel als hij contact, op welke manier dan ook….. Friends can make me smile, at least for a while, but you can make me whole again….

Je kan dat stukje hart voelen en gebruiken als het er is, de overige tijd wéét je dat het er moet kunnen zijn, maar kan je het niet ervaren, simpelweg door onvermogen…. Het is er niet….

Vertel je partner dit maar. Hoe kan iemand, die dit nog nooit heeft meegemaakt, begrijpen?? Er ontstaat alleen maar meer onbegrip. Hoe erg kan iets zijn als er geen woorden voor zijn uitgevonden???? Jaloezie, onmacht, jaloers…. Op alles, en het ook nog eens niet kunnen begrijpen….. Hoe kan je iemand uitleggen wat het is als je het zelf niet eens weet….. Zo sterke gevoelens en toch oprecht gelukkig zijn als hij met een andere vrouw gelukkig is…. Het doet een relatie vast geen goed, maar dat zal in een zielsrelatie zoals de onze geen reden zijn om het te stoppen…. Alsof het ooit te stoppen is!!!!! Nooit!!!! Niet in tijd, niet in ruimte en niet in welke dimensie dan ook. Onze zielen horen bij elkaar, onbegrijpelijk en zonder uitleg….. Het is zoals het is…..

Zijn pijn is mijn pijn. Ik wil alleen nog maar dat hij gelukkig is. Als dat zonder mij is, dan wil ik dat hij zonder mij gelukkig is. Zijn verdriet kan ik niet aan…. Mijn ziel gaat kleine beetjes dood als zijn ziel dat ook doet, en dat is nu aan het gebeuren…. En ik kan alleen maar machteloos toezien, en er voor hem zijn als hij me nodig heeft…. En dat zal ik… ik kán namelijk niet anders….