P0706. Half uur

Onbekend

Vergeten kan ik het niet
Het zit te diep.
Wat ik meemaakte is meer dan een herinnering
Het is alsof het vast zit in mij,

Maak ik me gek?
Stel ik me dingen voor?
Mijn gevoel zegt van niet
Mijn verstand laat me dwalen in de tijd die we hadden.
Je bent weg en ik mis een deel van mezelf.

Steeds maar als je er bent dan is het goed
Dan voel ik dat ik thuis kom bij je
Je kinderen zijn zo natuurlijk om me heen
Voelen dit aan en geven mij een plaats
Zonder te vragen zonder te denken staan we waar we staan.
Jij lacht en deelt en vertelt over alles en nog wat.

Na een 30 minuten nemen we afscheid van elkaar
Weer komen er 6 nachten
Weer komen er dagen dat ik je niet zie maar dat ik wel voel
Ik voel ons gesprek in alles in mij..

Ik zie je zitten, ik praat met je, ik deel met je maar,
lijfelijk ben je er niet.
Toch ben je er wel degelijk, echter is onze beleving heel anders en voelen
we samen het zelfde, maar wordt het niet het zelfde genoemd.
De afstand is geen afstand enkel een persoonlijke groei van elkaar naar elkaar.

Of het ooit bij elkaar zal zijn dat weet niemand.
Als het zo mogen zijn dat is het ons gegeven..
Geluk kent vele gezichten.
Ik zal je herkennen als je een ander vorm aanneemt en als je voor me staat, dat weet ik zeker.
Ik zal je aanvoelen als geen ander en jij zult in mij je zelf weer zien en de rust zal komen.

Nu vechten we beide tegen de spiegel van het leven.
De kracht die los kwam na onze relatie heeft een impact gehad die zij weerga niet kende.
We kregen beide de hand van God en het was die energie die ons liet groeien,
Die ons liet zien wie we werkelijk zijn.

Echter is onze ontmoeting niet enkel gebaseerd geweest op een wijze les, we zijn van elkaar gaan houden op een volwassen manier.
En nu staan we, beide op zoek naar onvoorwaardelijkheid, en op dat moment dat het er was,
Wisten we niet wat we er mee moesten.
Oneerlijk? Niet als je het mag verworden zoals wij dit beide doen.

Deze innerlijke groei is niet gebaseerd op een periode,
De echte wijsheid start in deze groei en deze houdt nooit meer op.
Beide verplaatsen we ons naar een ander platform en zullen we met geduld moeten hebben.

Het half uur is goud waard.
Ik wil je laten weten dat ik je voor eeuwig dankbaar zal zijn.
Dankbaar zal zijn voor wie je was, wie je bent en voor wie je gaat worden.

Lieve jij, oprecht kan ik je zeggen dat ik van je hou!