Onbekend

Ik ging vorig jaar naar het feest van Carl Cox. Ik had een hele bizar gevoel, voordat ik naar dit feest ging: Ik kom mijn zielsliefde tegen. Ik heb hem ontmoet herkend en gesproken en weggelopen met heel veel tranen in mijn ogen. Ik kon het op dat moment niet plaatsen. Hij was een spiegelbeeld van iemand anders, die alleen mij heel veel pijn deed.moet ik hiervan leren? Hoe kan het, dat ik hem toch herken en degene, die altijd aanwezig is, geen eens zien. Het heeft mij in een zeer grote verwarring gebracht. De liefde voor het nieuwe gezicht overheerst mijn leven en weet geen raad mij? Zelfs hun namen lijken ontzettend op elkaar. Mijn leven is daardoor alleen maar mooier geworden. Ik ben weer mezelf, al heb ik veel tranen in mijn ogen en een diep verdriet. Waarom moet ik zoiets mee maken? Waarom heb ik hem herkend? Wat is de boodschap van de natuur, behalve dichtbij mezelf komen? Het overkwam mij weer met oud nieuw een derde spiegelbeeld van die 2 een jongen van 19, die mij zo gelukkig maakte. Zijn gezicht verschijnt als eerste in 2006 en mijn wens was nog een keer mijn zieliefde dit jaar ontmoeten? Wat gebeurt mij nou allemaal? Ik weet het zelf niet meer.

Antwoord
Verwarring is het begin van een heel nieuw avontuur. Probeer er los mee om te gaan. Het gaat uiteindelijk altijd over hetzelfde, jouw eigen diepste zelf.(Onbekend)