Q0322. Hoe weet je of je er juist mee om gaat? Kun je t ook verpesten?

S.

Ik ga niet uitweiden over hoe we elkaar hebben leren kennen en hoe ik (en hij ook) weet dat hij mijn soulmate is… we hebben het allemaal doorstaan, de intense liefde, het afstoten, de pijn en weer opzoeken, enz… het heeft niet lang geduurd, en nu is het voorbij, ik kan ermee leven dat w niet bij elkaar kunnen zijn, dat dat niet ons doel was ondanks dat er verder niets ons tegenhoudt (geen relaties, beiden ongeveer even oud, wonen niet heel ver van elkaar en we houden van niemand meer dan van elkaar, …) het heeft ons heel erg doen groeien, elkaar-onszelf doen leren kennen, en ik laat hem los en hij mij… ik hoop dat hij blijft groeien en doe mijn best om zelf vooruit te gaan omdat ik weet dat dat ons bij elkaar zal brengen in another life or beyond… toch d laatste keer dat ik hem zag (in de zomer) is er iets ingrijpends gebeurd tussen ons waardoor we elkaar zijn beginnen kwetsen (hij mij toch en ik denk k hem ook) en in ruzie -niet echt ruzie maar met een negatief gevoel en negatieve laatste woorden uit elkaar zijn gegaan… dit is al 4 maanden geleden… ik hem hem nog 2 of 3 kaar even gehoord maar kan niet meer gewoon doen tegen hem… kan het niet verdragen dat hij over niets wil praten, alsof er niets aan d hand is… alsof w vrienden zijn… terwijl we dat niet meer zijn… door de manier waarop het geëindigd is voelen alle vorige woorden en gevoelens als een grote leugen een illusie… ik weet dat dit niet zo is maar ik wil hem toch niet meer kennen… wil zonder hem verder… ook al doet 1 woordje van hem mijn hart bijna ontploffen ik reageer niet… ik weet dat hij mijn liefde nog steeds nodig heeft en me gewoon even wil horen iets wil vertellen maar ik wil dat hem niet meer geven ookal heb ik het ooit beloofd dat ik hem nooit zou laten vallen dat ik sterker zou zijn er altijd zou blijven ik kan het toch niet… doe ik hier verkeerd aan… wat er gebeurt is valt niet meer op te lossen… het is onomkeerbaar… ik kan niet meer normaal met hem omgaan… sorry dat ik het niet in detail kan vertellen maar dat ligt te gevoelig… heb er nog niemand anders over zien schrijven en ben bang dat het nooit had mogen gebeuren tussen 2 zielsliefdes… ik heb zon schrik dat we het verpest hebben, dat het nog vele levens langer kan duren vooraleer we weer samen kunnen zijn… doe ik er goed aan hem te negeren omwille van wat er gebeurd is of moet ik me erover zetten, er echt altijd blijven ongeacht of het alleen hem goed doet en mij kwetst… voel me zo egoistisch dat ik dat niet kan, vind hem zo egoistisch dat hij dat verlangt… hoe weet je of je er juist mee omgaat???? please tell me someone, ik lig er bijna elke nacht in tranen van wakker, of maak me gelukkig met gedachten aan de onbreekbare band en inmens sterke liefde die blijft tussen ons ondanks dat we deze nu tgo elkaar ontkennen… ik hoop dat iemand hier aan uit kan en dit naar zichzelf kan reflecteren om zijn ervaring te kunnen delen 🙁 tot slot wil ik de site en jullie allemaal bedanken om alle ervaringen om alle herkenning die het zoveel gemakkelijker maken om deze liefde een plaats te kunnen geven in mijn leven… ook al blijft het een struggle ik blijf eeuwig dankbaar dat ik deze struggle mag meemaken 😉