Onbekend

Zodra hij in de buurt komt,gebeurt er van alles met mij. Maar een gesprek gaat niet altijd als vanzelf… er lijkt op zón moment wel heel veel tussen te zitten, dit kan ik wel eens vervelend vinden, juist omdat ik wel contact wil .Met anderen lijkt hij op zón moment dan weer geen moeite te hebben om in gesprek te gaan. Is het verlegenheid van ons beide.. of iets anders?

Antwoord
Ik snap al helemaal jou situatie!!.Mijn God, ik ben 3 jaar geleden mijn twin uit het oog verloren en ik moet alleen maar hem in mijn buurt voelen en weten dat ik hem ga zien en dan begin ik al helemaal te flippen, mijn hart slaagt een slag over en ik begin te trillen over mijn lichaam, dat gevoel heeft me al 2 maal weerhouden tijdig naar hem te gaan door angst. De bedoeling is volgens mij dat je die angst probeert te overwinnen maar dat is echt moeilijk , ik heb nu ook bang ik voel dat ik hem weer ga zien binnekort maar ben bang dat ik na 3 jaar niets zal durven zeggen ook door de trillingen… Ik ben ook radeloos en weet hou je je voelt maar ik weet dat als je elkaar regelmatig ziet het mischien na tijd wel betert!!! Probeer jezelf te overtreffen en houd in je hoofd dat het belangrijk is!!! Ik wens je veel moed en liefde xx(Claudia)

Antwoord
Zo herkenbaar! Ik ben al 20 jaar bezig met mijn “gevecht” met m’n zwager, de broer van mijn man. Vanaf het begin hebben we al niet goed kunnen praten samen, alsof we elkaar met woorden niet verstaan. Hij brengt me van de wijs, m’n hersens zijn in de war als hij in de buurt is. Sinds een paar jaar accepteer ik pas dat er veel meer tussen ons is, dat we soulmates zijn. Maar praten? Praten over (onze) gevoelens gaat niet. Hij geeft al jaren (kleine) seintjes en we communiceren heel snel met korte woordjes tussendoor, te snel voor anderen om het op te merken. We communiceren met muziek, nummers met betekenis. Soms haal ik daar de zekerheid uit dat hij hetzelfde voelt als ik, maar als mijn onzekerheid de overhand krijgt zijn al die seintjes toch niet voldoende. Ik doe hem soms pijn, hij doet mij soms pijn. En in mijn gedachte hebben we hele gesprekken en kan ik alles uitleggen, maar in de “echte” wereld kan dat niet. Maar ik vertrouw op ons, dat we deze wereld schijnbaar! even nodig hebben om te leren. Het komt goed!(Onbekend)

Antwoord
Reactie op antwoord 2; ik zit in hetzelfde schuitje; al bijna 20 jaar verliefd op de broer van mijn man en inmiddels weet ik dat dit geen gewone crush is maar een echte tweelingzielliefde. Daar ben ik door verschillende tekens en voorvallen achter gekomen en het wordt nog elke dag bevestigd door nieuwe tekens. Volgens mij weet hij het ook en voelt hij hetzelfde voor mij, maar we hebben er nog nooit over gesproken. Ik hoop dat we dit ooit eens kunnen doen. Dat zou me veel rust geven. (Onbekend)