Q0745. Waarom?

Onbekend

Als ik ooit zal sterven, dan zal ik diep spijt ervan hebben dat ik hem nooit heb mogen beminnen. Dat ik nooit tegen hem heb mogen uitspreken dat ik van hem hou. Dat ik nooit in zijn nabijheid heb mogen komen. Dat ik hem niet in mijn armen heb kunnen nemen. Dat ik nooit zijn hart heb mogen horen kloppen. Dat ik geen kus op zijn lippen heb mogen drukken. Dat we nooit iets samen hebben kunnen doen – behalve schilderen in de kleuterklas, hetgeen voor mij zo waardevol en dierbaar is geweest. Schilderen in de kleuterklas… terwijl andere mensen samen vrijen, samen van het leven genieten en zich helemaal aan elkaar overgeven. Ik zal dan spijt hebben dat ik nooit echt met hem heb kunnen praten. Dat we niet verder zijn geraakt dan wat oppervlakkige verhalen en grapjes. Dat ik niet met mijn handen door zijn haren heb kunnen gaan. Spijt ook dat ik me niet aan hem heb mogen geven en dat hij nooit van mij en er voor mij zal zijn geweest. Ik zal dan spijt hebben van die doodse stilte die er rondom ons heerst. Die kou die zo vaak rond mijn hart slaat en de pijn die ik elk moment ervaar. Ik zal spijt hebben dat we nooit hebben mogen vrijen, hij en ik samen. HIJ en IK SAMEN. S A M E N… samen. Ik wil samen zijn. Maar het zal voor de eeuwigheid zijn. Alleen dan. O God, ik wil nu wel sterven.

Antwoord 1
Ik geloof dat na dit leven er nog meer zullen volgen, en voor dit leven leefde je reeds vele levens. Die gedachte kan een geruststelling voor je zijn. Als hij je tweelingziel is, zullen jullie ooit, wanneer jullie er beiden helemaal klaar voor zijn, samen komen. Het houdt niet op bij de dood, want dood is slechts een nieuw begin of overgang naar het volgende. (Onbekend)

Antwoord 2
Lieve schrijfster van dit verhaal, wat herken ik mij hierin ….. maar waarom kon het niet? omdat hij niet wilde? of omdat jij niet aan zijn eisen en verwachtingen voldeed? heeft hij nog teveel ego? dan is het zeker nog niet jullie tijd want tz-liefde is zonder angst en verwachtingen, is puur en ongeremd. Maar iemand zeggen hoeveel je van hem/haar houdt kan altijd vergeet dat niet!!! en de rest, ja, heel herkenbaar frustrerend maar weet je ….. als het zo moet zijn en voorbestemd is zal het universum er alles aan doen om jullie bij elkaar te brengen, heb vertrouwen … hoe moeilijk het soms ook is en geniet van de mooie momenten in dit leven, leef ook in het NU, het aardse leven is maar zo kort …. vertrouw op jezelf, op je inner-stemmetje dan maak je echt geen fouten, veel sterkte en liefs! (Onbekend)

Antwoord 3
Ik word helemaal verdrietig van je vraag, en weet je waarom, omdat ik precies hetzelfde heb als jij, ik begrijp je enorm. Ik verlang daar ook enorm naar, zeker die dingen die jij in je vraag schreef!!! Ja waarom..dat is de groote vraag. Ik denk dat je die vraag voor jezelf kan beantwoorden. Mijn TZ is al een tijdje in mijn leven en ik heb hele bijzondere momenten beleefd en het mooiste gevoeld. Die ‘dingen’ koester ik in mn Hart en dat neemt niemand me af. Koester jou momenten met je TZ in je hart, dat neemt ook niemand je van jou af. Veel liefs.(Elselina)

Antwoord 4
Een cadeautje van god maar we maken het niet open want er zit een mooie verpakking* om heen….. als kind scheurde je het open..omdat je wist dat het een mooi cadeau was wat je van je vader/moeder/opa/oma kreeg omdat je wist dat ze van je hielden en omdat ze je dat gunden..nu is het eng want ooo wat zou er uit komen..god/universum houdt van je..leg het niet weg (ver weg) maar kijk eens voorzichtig wat erin zit. (Onbekend)

Antwoord 5
Dan kan ik je geruststellen; na dit leven zullen er nog meer volgen, en voor dit leven leefde je reeds vele levens. Als hij je tweelingziel is, zullen jullie ooit, wanneer jullie er beiden helemaal klaar voor zijn, samen komen. Het houdt niet op bij de dood, want dood is slechts een nieuw begin of overgang naar het volgende.(Onbekend)

Antwoord 6
Lieve schrijfster van dit verhaal, wat herken ik mij hierin ….. maar waarom kon het niet? omdat hij niet wilde? of omdat jij niet aan zijn eisen en verwachtingen voldeed? heeft hij nog teveel ego? dan is het zeker nog niet jullie tijd want tz-liefde is zonder angst en verwachtingen, is puur en ongeremd. Maar iemand zeggen hoeveel je van hem/haar houdt kan altijd vergeet dat niet!!! en de rest, ja, heel herkenbaar frustrerend maar weet je ….. als het zo moet zijn en voorbestemd is zal het universum er alles aan doen om jullie bij elkaar te brengen, heb vertrouwen … hoe moeilijk het soms ook is en geniet van de mooie momenten in dit leven, leef ook in het NU, het aardse leven is maar zo kort …. vertrouw op jezelf, op je inner-stemmetje dan maak je echt geen fouten, veel sterkte en liefs!(Onbekend)

Antwoord 7
Bijzonder, het zou mijn verhaal kunnen zijn … je raakt een gevoelige snaar bij mij en tijdens het lezen voel ik me ineens een enorme sukkel en realiseer ik me dat ik het alleen mezelf kan verwijten, realiseer ik me hoe bot ik ben voor mijn zielslief door haar maar te blijven negeren (die ijzige stilte) en haar nog steeds niet te durven zeggen wat ik voor haar voel, terwijl zij zonder angst en schaamte mij haar liefde heeft verklaard, wat dat betreft is ze wel 100 lichtjaren verder dan ik. Ik voel me ineens een sukkel omdat ik haar voor mij alleen wil en het niet kan verdragen dat zij ook van iemand anders houdt, er niet mee kan leven dat zij nu niet voor mij kiest. Echt onbegrijpelijk hoe zij kan kiezen voor een leven met een liefdevolle persoon die ook onvoorwaardelijk van haar houdt en haar wel een knuffel geeft als ze dat nodig heeft, die wel zegt hoeveel hij van haar houdt en die dat ook al vele jaren heeft bewezen …. heb ik dan zo’n groot ego dat ik alleen ! daarom haar niet wil vertellen hoeveel ze voor mij betekent?? En ja, ik weet dat ik nu leef, en of je nou wel of niet in meerdere levens gelooft, in karma en in zielsverwantschap, het is nooit te laat om te zeggen IK HOU VAN JE. En ja, ik voel me een sukkel omdat ik dit om wat voor reden dan ook haar nog steeds niet durf te zeggen, niet duidelijk durf te zijn, dat ik zo iets unieks wat ik samen met mijn zielslief kan delen gewoon negeer omdat ik te koppig ben. (want wie komt er nou zn twin tegen in dit leven en als je elkaar dan ook nog herkent als zodanig …., ik lijk wel gek!) Ik realiseer me ineens dat ik dan alle reden heb om spijt te hebben van alles wat jij schrijft, was ik maar niet zo arrogant, snik…. dank je voor de inzichten die je mij gaf xxx PS, ik hou van je!(Onbekend)

Reactie
Het heeft zo moeten zijn dat hij op mijn pad kwam, het kan niet anders en ik geloof ook niet in ´toeval´. Dankzij hem ben ik weer gelukkig geworden, voelde ik me weer ´vrouw´, enkel en alleen door die mooie blik van erkenning, waardering en respect die hij voor mij had en nog steeds heeft. Ik zie hem als mijn ´alter ego´, de mannelijke variant van mezelf en vreemd genoeg vertonen we veel gelijkenissen in physionomie (gezicht, vorm van handen, vorm van nagels zelfs!). Degenen die thuis zijn in de numerologie zouden het net als ik frappant vinden dat zelfs onze namen/familienamen eventueel letters tellen. Maar afgezien daarvan is die man gewoonweg prachtig: als mens én als man; aantrekkelijk en onweerstaanbaar. Er is een grote aantrekkingskracht tussen ons, maar die wordt geleid door respect en de elementaire regels van ´moreel fatsoen´ uiteraard. We zijn beiden gehuwd (en gelukkig in dat huwelijk) en hebben kinderen en noch hij, noch ik zouden scheve schaatsen rijden! in dat opzicht. Maar toch brandt dat immense verlangen naar hem in mij. Ik denk altijd maar na over alles en laat me leiden door mijn gezond verstand. Ik kan geen plaats geven aan mijn gevoelens en hij doet dat ook niet. Dat frustreert me enorm, want ik heb ook die diepe passie in me, maar het lijkt nu wel of er altijd remmen zitten op mijn ´systeem´. We zien elkaar regelmatig, door de week bijna elke dag; we praten met elkaar, sturen elkaar bijna heimelijk gecodeerde boodschappen d.m.v. blikken en glimlachen. Ik kan bijna horen wat hij niet wil uitspreken en misschien niet eens kan uitspreken. Onze communicatie is er vaak meer één van stille lichaamstaal dan van veel woorden. Ik heb al veel ontvangen door deze stille vriendschap en ik durf er zelfs het woord ´liefde´ op te plakken. Al die momenten van stil samenzijn koester ik heel erg, maar soms wil ik gewoon meer… omdat ik ervan overtuigd ben dat hij en ik samen horen te zijn. Maar leg dat maar eens uit aan de wereld ! om ons heen. Ik weet ook niet of deze man zo´n statement zomaar zou aa nvaarden. Dank voor alle reacties hier, het doet me wat om ze te lezen! (M., de ´vraag-stelster´)

Antwoord 8
Beste vraagstelster,hoe kan je nou gelukkig zijn in je huwelijk EN dat brandende verlangen naar een ander hebben? Ben je wel eerlijk naar jezelf? Ik zie dat niet als echt geluk maar meer als een veilig soort gemakzucht. Want je hebt het in je vraag toch over kilte en kou rond je hart omdat jullie niet 100 % kunnen resoneren met elkaar? Want dat lees ik in je vraag,ongelukkigheid door gebrek aan resonantie. Mijn tweelingziel wil ook niet resoneren,en ik ervaar dat als koud en kil. Ik ben misschien wel van plan om een letterlijk warmere plek op te zoeken om te gaan wonen,Borneo ofzo. Iets in mij zegt dat we (mijn twin en ik) dat samen gaan doen. Dus toch nog even wachten dan…? Zonder zielsopdracht geen leven.(Wieweet)

Antwoord 9
Aan antwoord 7: Jouw reactie raakt mij, ik denk omdat ik mijn eigen zielslief hierin herken. Ik weet zonder dat hij een woord zegt, wat er in hem omgaat, voel hem haarfijn aan. Hij doet precies zoals jij, afstandelijk vaak, en soms arrogant. Eerst kon mij dat enorm kwetsen en verdrietig maken. Maar sinds enige tijd zie ik in waarom hij zo doet en voel ik alleen nog maar liefde voor hem. Omdat ik weet dat hij het niet zo kwaad bedoelt. Dat wil ik ook jou meegeven; je bent geen sukkel, je bent een prachtig mens met angsten die je langzaam maar zeker moet gaan aanpakken en buiten de deur zetten. Puur afgaande op je verhaal zou je mijn twin kunnen zijn, maar je weet hier nooit wie je tegenover je hebt, en het zou ook wel heel erg toevallig zijn als jij dat was. Zou leuk zijn, dan communiceren we via deze website. Maar het maakt ook niet uit. Ik leer hier weer een stukje van voor mijn eigen situatie. Als je je zielslief wilt zeggen wat je voor haar voelt, doe dat dan. Op een moment waar je je helemaal goed bij voelt, als jullie met z’n tweeen zijn. Breng het open en eerlijk. Dan zal zij dat goed opnemen, dat weet ik zeker. Als mijn twin dit zou doen, zou ik een gat in de lucht springen en hem stevig omhelzen. Want hoewel ik WEET dat hij dit voor me voelt, zou ik het zo graag eens uit zijn mond willen horen! Mag ik vragen hoe zij jou haar liefde heeft verklaard? Ik heb namelijk mijn twin wel veel aanwijzingen gegeven in de vorm van gesprekken, lichaamstaal, blikken en telepathie, maar ook ik heb het nooit woordelijk uitgesproken om de reden dat ik vreesde dat hij het verkeerd op zou vatten. Ik ben immers ook al heel lang samen met mijn partner en was bang dat ik bij mijn zielslief de verkeerde indruk zou wekken. Je zegt dat je je een sukkel voelt omdat je haar voor jou alleen wilt; maar is dat niet heel menselijk en logisch? Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is te aanvaarden dat zij met iemand anders haar leven deelt. Zo is het bij mij ook. Maar ik kan je vertellen dat ik van beide mannen houd. Van mijn twin echter onvoorwaardelijker dan van mijn partner. Dat is gewoon zo. Van twin zou ik alles kunnen verdragen, hem alle vrijheid van de wereld gunnen. En met mijn man ligt dat anders. Sterk het gevoel dat wij karma aan het uitwerken zijn. Je hebt gelijk als je zegt dat het nooit te laat is om iemand te zeggen dat je van haar houdt. Doe het, het zal niet verkeerd vallen. Als zij al zover is zoals jij zegt, dan begrijpt ze je 100%, en zal je nooit veroordelen. Liefs(Onbekend)

Antwoord 10
Ik herken me zowel in de emotie van de vragenstelster M, als in antwoord 7. Bedankt voor beide verhalen! En 7, bedankt voor alle eerlijkheid, en deze situatie gezien vanuit een man. Het biedt mij wat troost. Soms zit er meer achter een soms schijnbaar ‘onverschillige’ buitenkant. Hoop dat je haar nog snel een keer kan vertellen wat je voor haar voelt.(Onbekend)

Antwoord 11
Aan M van de reactie onder antw.7; Ik herken alles in jouw verhaal. Mijn TZ en ik spreken ook boekdelen zonder woorden en met lichaamstaal, in woorden die dan voor ons een andere lading hebben etc. Het is lastig, omdat ik zo graag een keer echt zou horen en zeggen wat ik voor hem voel. Ik verlang naar die man hoewel ik zelf een relatie heb. Ik weet dat hij en ik bij elkaar horen, en dat hij 100% bij me past. Hij is echt mijn andere heflt in alles. Precies tegengesteld maar toch ook zo hetzelfde. Een helderziende zei eens dat wij dezelfde energetische blauwdruk hebben en zo voelt het ook. Als we samen zijn, spiegelen we elkaar onbewust altijd, ik kan aan zijn ogen heel veel aflezen. En soms raakt hij me terloops even aan. Alles, echt alles blijft me bij, staat in mijn geheugen gegrift. Ik weet zeker dat we ooit (en dat geldt ook voor jou) eerlijk naar onze twins kunnen zijn. Pas als de tijd er rijp voor is. Maar ooit.(Onbekend)

Antwoord 12
Antwoord 7; wat nu niet is wil niet zeggen dat het nooit zo is.(Onbekend)

Antwoord 13
Na de ontmoeting met je tweelingziel staat heel je leven op z’n kop. Heel graag zou je je mee willen laten voeren door het geluk van je tweelingziel maar ook zoveel dingen die je tegenhouden. Je zoekt een middenweg om er op een goede manier mee om te gaan. Liefde gaat niet zonder pijn, zoals vele hier al weten. Ik vind het heel knap van velen die in een relatie zitten en hun tweelingziel ontmoeten. Ik zou niet weten wat ik zou doen in zo’n situatie. Uiteindelijk in welke positie je ook verkeerd, we vinden wel de weg naar de basis van ons gevoel terug. Ik wens jou heel veel sterkte en kracht toe. Ik hoop dat je het geluk in jezelf mag terugvinden.(Onbekend)

Antwoord 14
Als jij het bent, antwoord 7, wat ik heel erg hoop (maar waarvan ik absoluut niet zeker ben) realiser je dan dat we meer op elkaar lijken dat je denkt. Ook ik voel erg mee met deze vragenstelster en was jij niet degene die bij haar wilde blijven? Die mij vertelde dat wij niet zijn voorbestemd in dit leven? Dat we moeten leren zonder elkaar lief te hebben?(Onbekend)

Antwoord 15
Antw.14, ik heb geen idee wie jij hoopt dat ik ben, ik ben de schrijfster van antw.7 en heb dit stukje geschreven als spiegel voor mijn twin. Het is hier al vaker gezegd …. denk niet je twin te vinden hier, het zou te mooi zijn als je hier met elkaar zou kunnen communiceren toch?(Onbekend)

Reactie
Dank voor alle attente opmerkingen, lieve woorden en het begrip/aanvoelen dat ik hier vind! Ik moet zeggen dat ik helemaal niet thuis ben in het esoterische gedachtengoed en dat ik me begrippen als ´universum´, ´ego´, ´energie´ en zelfs ´twin´ ook niet zo gauw eigen zal maken. Ik ben ´gewoon´ gelovig en probeer de weg te volgen die voor mij is uitgestippeld. Ik ben ervan overtuigd dat het allemaal om LIEFDE gaat in dit leven: in gedachten, in handelingen en gedrag, in woorden en daden. De ultieme liefde is dan ook voor mij GOD, van Hem gaat alles uit en naar Hem gaat ook alles terug. Daar tussenin probeer ik zo goed mogelijk om me – met vallen en opstaan – die liefde eigen te maken: liefde gaat voor mij altijd om de ANDER, het totale openstaan voor die andere persoon. En dus niet om mezelf, mijn eigen ´ego´, wat ik graag wil of waar ik het meest bij gebaat ben. Dat lees ik op deze site toch best veel: er wordt veel geschreven over het ´ego´ van de ander dat een obst! akel voor ons zou zijn, maar hoe zit het met ons eigen ´ego´? Ja, ik heb mijn diepe verlangens, mijn wensen en dat hunkeren naar een ander. Ik heb gevoelens die ik nog niet in goede banen weet te leiden en dat brengt voor mij (en ook voor al degenen die zoiets beleven) een intense innerlijke pijn met zich mee. Ik kan me niet voorstellen dat het echt diep geluk met zich meebrengt om bijv. de man of de vrouw van een ander weg te kapen, alleen omdat ik het idee zou hebben dat die ander mijn ´twin´ is of mijn zielslief. Wellicht zit mijn eigen (christelijk geïnspireerde) overtuiging daar ook grotendeels voor tussen. Mijn pijn in dit verhaal is dat ik echt nooit bij die andere man zal kunnen zijn en dat ik hem alleen van op afstand mag liefhebben, met respect voor zijn leven. En ook doet het me pijn dat ik hem nooit zal mogen zeggen dat ik van hem hou en dat hij nooit tegen mij zal zeggen dat hij van mij houdt. Maar mijn liefde voor hem is authentiek en oprecht; ik wens hem all! een het allerbeste in dit leven en dat hij altijd gelukkig mag zijn. O oit zal hij beseffen hoezeer ik hem lief heb en misschien zal dat pas in de Hemel zijn. Dat zal voor mij hét moment van vreugde zijn.(Marjolijn, de vraag-stelster)

Antwoord 16
Hallo antwoord 15, Reactie 14 heb ik opgestuurd in een emotionele bui. Mijn twin en ik hebben wel via deze site gecommuniceerd (ieders situatie is anders). En als je denkt dat jou twin hier niet komt, waarom spiegel je hem dan via deze site en doe je voor als man? Wens je overigens alle sterkte in je proces.(Onbekend)

Antwoord 17
Vraag voor wieweet; wat bedoel jij hier precies mee “Mijn tweelingziel wil ook niet resoneren,en ik ervaar dat als koud en kil.” en doet iemand dat bewust of onbewust? als jij schrijft “wil niet” moet ik daar dan uit concluderen dat het een bewuste keuze (of proces?) is?(Onbekend)

Antwoord 18
Ja antwoord 17 : excuus voor de late reaktie.Dat hij niet wil resoneren soms,dat is een onbewust proces denk ik.Hij is nog met zoveel andere dingen bezig,die ook moeten gebeuren,dat hij niet anders wil of kan.Maar dat neemt niet weg dat ik het als koud en kil ervaar,op die momenten.Vergelijk het met een moeder,die ook nog van alles moet doen en op het moment supreme (vanuit het kind gezien),ook het af laat weten.Het kind heeft er begrip voor (moeder wil op dit moment niet resoneren) maar ervaart het toch als kil en koud.Overigens ben ik mij bewust dat ik dat ook tegenover mijn twin doe,op zielslniveau.(Wieweet)

Antwoord 19
Dank je wieweet, ja als je het beiden niet doet dan schiet het niet op hè 😉 ? Misschien is het gewoon de tijd nog niet, ik geloof dat alles een reden heeft, niets gebeurt voor niets.(Onbekend)

Antwoord 20
Weet je wieweet (grappige naam), bij mijn tz en mij vraag ik me soms af ….. wie liet het nu echt afweten op het “moment supreme” … met dan toch ook weer het besef, alles heeft een reden, niets gebeurt voor niets, pffff, ik was overigens van antw.19(Onbekend)