Onbekend
Ik ben een vrouw van achter in de 30 en ken mijn TZ ongeveer 5 jaar. Ik hou ontzettend veel van hem, en had dan ook graag een relatie en zelfs een kindje gewild! Mijn TZ had al een relatie en heeft ook voor die relatie gekozen, we gaan nog wel met elkaar om. Het loslaten is ontzettend moeilijk geweest en tot nu toe ook nog weleens erg moeilijk. Na de ontmoeting ben ik nooit meer verliefd op een ander geweest, en soms betwijfel ik wel of ik dat nog wil. Ondanks het feit dat ik een mooi leven heb en veel heb om dankbaar voor te zijn, heb ik niet alleen verdriet om het loslaten van hem maar ook om mijn kinderwens. Soms ben ik boos op mijzelf dat ik in deze “wachtende” positie zit, en val hem daarop aan. In de diepte weet ik dat het allemaal zo moet zijn, maar ik vraag mij af of er meer mensen rondlopen, die hun kinderwens los hebben moeten laten, door het feit dat ze het liefst misschien een kind met hun TZ hadden willen hebben?? Het voelt gewoon soms dubbel eenzaam (en ook als een dubbele straf). Is er iemand die hier ervaring mee heeft?
Antwoord 1
Hoi lieve lotgenoot, ik zit in dezelfde situatie, dus ik voel met je mee. Mijn twin heeft inmiddels kinderen bij zijn vrouw en ik ben kinderloos gebleven. Ik heb het er ook moeilijk mee gehad en vaak nog. Ik hoop voor je dat er toch nog een positieve draai in je leven komt die die nare situatie opheft: misschien toch nog een kindje met je twin in de nabije toekomst? Misschien toch nog een kindje, omdat je iemand ontmoet die dan wel geen twin is, maar een hele leuke soulmate van je (de wonderen zijn de wereld nog niet uit)? Iemand die al kindjes heeft, waarmee je een hele leuke band krijgt? In elk geval een of ander cadeautje. Zo sta ik er zelf momenteel in: ik hoop toch nog op een leuk cadeautje. Waarschijnlijk gaat het niet precies lopen zoals verwacht, maar het voelt dan in elk geval al een stuk beter! Dus ik wens jou een leuk kado toe! (Onbekend)
Antwoord 2
Beste onbekende, dat vind ik echt heel triest voor jullie; voor een vrouw is het heel belangrijk ‘kinderen krijgen’ om allerlei redenen. Het kan ook wel/niet lukken om allerlei redenen.. ben je niet met de ‘goede’ man samen, ben je alleen en blijft je kinderwens, geef t niet op. Er zijn op jullie leeftijd nog allerlei goede mogelijkheden. Adoptie, daar ben je niet te oud voor, een pleegkind, werken met kinderen in allerlei vormen, bommoeder, denk er goed over na, blijf niet hangen in wat je wilde. een kind alleen opvoeden is echt zwaar, ik heb dat regelmatig naast druk werk gedaan omdat mijn partner zo’n volle baan heeft (ik ook) maar het went en is niet onmogelijk vooral als je een fijn sociaal net om je heen hebt. Ook is het heel makkelijk om van een kind te houden, ook al komt t niet direct, of indirect uit je buik. als jij er echt wil zijn voor dat kind, dus t niet alleen als een cadeautje voor jou ziet, maar echt de verantwoordelijkheid ervoor wilt nemen kan je dat. Kinderen grootbrengen gaat nooit met een handboek, als je een kind hebt handel je ernaar, maakt niet uit waar ie vandaan komt. En je zielsliefde, als ie voor jou kiest is hij er ook voor dat kind, wat is die zielsliefde anders waart? wellicht helpt het zielsliefdegevoel je bij het tot stand brengen van jouw kinderwens. Nogmaals, luister naar je hart, als je het wilt kan je het. Succes.(Onbekend)
Antwoord 3
Ja hoor vind ik ook, bommoeder worden. Ik heb het ook gedaan en vond iedere dag een feest, zelfstandig moederen. Overigens zocht het kind (d.w.z. de ziel) mij op.En je vindt dan daarna ook andere moeders op je pad, die in exact hetzefde schuitje zitten. Steun en bevestiging krijg je altijd. En hechte vriendschap. (Wieweet)
Antwoord 4
Hallo Onbekende, Wat fijn om hier lotgenoten te vinden. Ik zit met hetzelfde probleem. Ik hoop dat TZ en ik ooit samenkomen maar vrees dat ik tegen die tijd niet meer vruchtbaar ben (misschien ben ik dan wel 75!?). Nu overweeg ik zwanger te worden via een donor. Seks met een ander gaat me te ver… (Onbekend)
A
Antwoord 5
Respect dames! (Onbekend)
Antwoord 6 Omgekeerd bestaat de situatie ook. Wetend dat ik niet met mijn twin ben en ook niet echt gelukkig met de vader van mijn kind, voel ik mij wachtende. Na een miskraam van de tweede en daar opvolgend een enorme relatie crisis en een identiteitscrisis van mij (o.a. Door emigratie), heb ik nog wel een kinderwens, maar niet meer met mijn huidige partner. Een tweede kind is voor mij geen must, maar zolang als de wens er is, blijft het wel een levend onderwerp in mij en mijn leven.(Onbekend)