Onbekend

Op dit punt in mijn leven scheiden de wegen van tz en mij. Eigenlijk nog letterlijk ook. Nooit eerder heb ik zoveel pijn gehad als de afgelopen paar maanden.Ik heb me verzet, ben ervoor weggelopen en ernaartoe gegaan, heb hem opgezocht en ook afstand genomen, ik heb een muur om mijn ziel gebouwd en weer afgebroken. Kortom, ik ben volgens mij door “the dark night of the soul” gegaan. En nu komt er berusting, een diep innerlijk weten dat alles op de juiste tijd en op het juiste moment komt. Dat moment is nog ver weg, maar het IS er. Dat is het belangrijkste. Ik kan nu verder, weliswaar met een voortdurende aanwezigheid van mijn tz in mijn hart, maar toch. Ik kan hem in liefde loslaten in de wetenschap dat hij op een dag in liefde bij me terugkomt.