Onbekend

Een half jaar geleden was ik mijzelf verloren. Een familielid lag op sterven, ik had geen werk meer, binnen mijn gezin waren er énorme spanningen. Op een gegeven moment kreeg ik contact met een man die bij mij in de buurt woont. We spraken af, en al heel snel raakte ik verliefd. Alles gebeurde ook héél snel. Tot op een gegeven moment ik aangaf dat ik teveel hield van iemand anders. Hij wilde het geen kans meer geven. Toch hielden we een haat-liefde relatie er op na. Ik heb eigenlijk nog nooit iemand zo fel gekwetst, en ik heb zijn geduld echt op de proef gesteld en daarboven op zijn grenzen ook echt getest. Nu, ook dit was andersom. Hij vertelde dingen over mij dat ik eigenlijk niet kon weten, hoe oud ik eigenlijk was (want officieel heb ik ook een andere geboortejaar dan op mijn identiteitskaart. Nu, uiteindelijk ging het niet meer. in die twee weken zijn we ook beide twee keer ziek geworden terwijl we elkaar een paar dagen niet zagen er tussen in. Er waren zoveel ruzies, we spraken elkaar continu tegen. Het waren twee weken in mijn leven die ik nooit zal vergeten. Nog nooit ben ik zo snel met iemand gaan slapen etc. Ik ben hem in ieder geval niet vergeten, maar snel kwam die andere man weer in mijn leven, en we hielden contact. Ik heb met deze man al jaren een haat-liefde relatie. Ik ben naar een medium geweest en ze heeft me verteld dat het niet mijn grote liefde is (die eerste man), en dat dat ook nooit zal gebeuren. Ik ging wel een liefde krijgen achter twee jaren die door been en merg ging gaan. Ik zou het voelen tot in mijn tenen. Op dat moment ging ik ervan uit dat ik hem nooit meer zou ontmoeten in mijn leven en dat het gewoon iets voor even was . Mijn leven ging verder, en op een dag ontmoette ik weer die man, waar ik een korte periode in mijn leven heb mee gedeeld. Eigenlijk wilde hij niets meer met mij te maken hebben. En hij zat er bovendien met een andere vrouw. Nu moet je weten, we hebben elkaar misschien 10 seconde in de ogen gekeken (zo voelde het toch), het was een intense blik. Het grappige aan die dag is dat ik een voorgevoel had dat ik hem ging tegenkomen. Mijn familielid vroeg aan mij waarom ben je toch zo van slag? Ik vertelde haar het verhaal en ik vertelde het verhaal van bij de medium (zij dacht dat ik hem nog niet had ontmoet). Mijn familielid zei toen, dat is hij, jullie komen nog terug samen. En ik moet eerlijk zeggen, sinds die dag voel ik ‘s avonds in mijn bed tintelingen over mijn lichaam. Ik zie ook vaak zijn familienaam op vrachtwagens terugkeren. Ik zie dagelijks op de klok 07.07 tot en met 00.00. Het is iets heel gek. We lijken ook op elkaar, we hebben beide hoge jukbeenderen en dat heeft bijna niemand die ik ken? Twee aparte gezichten eigenlijk. We hebben precies hetzelfde ego en dezelfde gevoeligheid. Dingen die ik vertelde over hoe ik was, hij is precies hetzelfde in een andere benadering. Nu is mijn vraag, denkt er iemand dat dit echt mijn tweelingziel is? Of verzin ik het allemaal maar wat. Ik ben nog erg jong ( 24, hij is wel 10 jaar ouder.)