Q1416 Geen idee hoe ik hier uit kan komen?

Onbekend


Elke dag word ik wakker met pijn in mijn hart en zware gedachten, gedachten die direct door mijn hoofd schieten nadat ik mijn dromen heb geanalyseerd van de nacht ervoor.Deze gedachten gaan nu elke dag 3 jaar door mijn hoofd en verlaten mijn hoofd niet meer.Diepe pijn die ik voel, diepe pijn vanwege een liefde die mij niet ziet.. Een liefde waarvan ik dacht dat hij de ware is ziet mijn waarde niet en ziet mij niet als zijn toekomst.
Ook gaan er dagelijks gedachten door mijn hoofd over waarin ik gefaald heb, een mooi leven dat ik had waar niets meer van over is.Ik ben elke dag moe, huil dagelijks, probeer de kracht te vinden maar deze emoties worden niet minder..Deze pijn word niet minder maar lijkt alleen maar erger te worden, zoveel pijn dat ik nu al maanden regelmatig denk aan het eindigen van mijn eigen leven.Ik wist niet dat een mens zoveel pijn kan hebben, ik heb al het nodige meegemaakt in mijn leven maar was altijd een strijder ik kon alles wel overwinnen. Zo sterk dat ik altijd was, zo zwak dat ik nu ben.. Ik ben op een dieptepunt gekomen waarin een mens niet lager kan zakken.. Ik ben zo diep gezakt dat ik het eindigen van mijn leven overweeg.
Geen kracht meer om te werken, mijn werk bestaat uit het helpen van mensen maar hoe kan ik mensen helpen als ik zelf geholpen moet worden?Ik vertel dit niemand zelfs mijn beste vrienden niet, zij hebben mij al wel in een diepe put gezien maar denken dat ik daar wel uit ben.. Niemand gaat namelijk begrijpen hoe ik mij voel en al helemaal niet dat ik mij zo al jaren elke dag voel.Ik ben een strijder weet je nog? Dat is wat ik mijzelf elke dag wijsmaak, heb ook geen zin om verwijten te horen of dingen zoals van: laat het los, het komt wel goed, pak je werk weer op, zorg dat je energie krijgt en dat soort dingen die ik al vaker gehoord heb.Als het allemaal zo makkelijk was en ik ben een strijder remember? Dan had ik allang uit deze shit hole kunnen kruipen maar dat is niet het geval.Ze noemen deze liefde die ik voel twinflame, zielsliefde of whatever ik wil daar eerlijk gezegd niet eens meer in geloven want het heeft al teveel schade aangericht.Sommige vrienden om mij heen proberen wel te begrijpen wat ik bedoel met tweelingzielen maar zullen het nooit helemaal snappen totdat zij dit zelf meemaken. ( wat ik absoluut niet hoop voor hun)
Kan ik niet gewoon naar 3 jaar terug en mijzelf tegenhouden om hem tegen te komen en dit alles te vertellen tegen mijzelf.. Vertellen dat ik alles kwijt zou raken, mijn huis, mijn bedrijf, al mijn spaargeld en het aller ergste dat ik mijzelf kwijt zou raken.
Ik zie geen licht aan het einde van de tunnel, ik doe echt mijn best ik mediteer, probeer veel leuke dingen te doen maar deze pijn word niet minder.Sinds ik de pad heb genomen om spiritueel te ontwaken heb ik alleen maar pech in mijn leven, ik wil weer terug naar hoe alles was, naar toen ik gelukkig was en in een lange relatie zat, veel geld verdiende, weinig zorgen had en elke dag wakker werd met veel liefde in mijn hart. Oh wat zat ik toen vol zelfliefde.. Alles is van me afgepakt.Ik wil uit het hele spirituele stappen, maar dat word moeilijk want dit is wat ik doe voor werk, alleen hoe kan ik spiritueel werk doen als het meer kwaad doet als goed?Ik wil weer terug naar het aardse, terug naar toen mijn leven normaal was..Spiritualiteit kan heel gevaarlijk zijn, bedenk goed of je wel wilt ontwaken of niet want soms is het beter om gewoon te leven en n te laten leven en niet bezig te zijn met het spirituele.

Antwoord 1
Mogelijks komt dit antwoord laat en ben je al veel verder. Maar ik begrijp hoe je je voelt of voelde. Zelf was ik helemaal niet spiritueel maar wel al jaren werkende met mensen in de medische sector. Ik heb mijn leven moeten omgooien om hier mee om te gaan. Ik werkte verschrikkelijk hard en degene die ik toen tegenkwam heeft voor mij alles opengegooid. Heel veel emoties en heel veel strijd. Heel veel vechten tegen de obsessie van dit alles. 
Het helpt mij om mild te zijn voor mezelf (lukt echt heel vaak ook niet). Goede momenten te pakken als die er zijn, genieten van de dingen die ik zelf wil in dit leven. Veel mensen helpen want ik ondervind dat dit mijn doel is in het leven. Ook mijn houvast, de momenten dat ik echt iets beteken voor iemand anders maken mij daarom niet blij maar wel enorm rustig. 
En heel vaak tegen mezelf zeggen: het is wat het is….
Ik hoop voor jou dat het ondertussen wat beter gaat. Groetjes
(Klaproos)