Aad

Mijn zoektocht naar mezelf, mede door een lichte authisme ben ik aan mezelf gaan werken, ten eerste om weer meer mee te draaien in de reguliere maatschappij. Ik had besloten mezelf open te uiten op mijn manier op een forum waar mensen met spiritualiteit bezig zijn. Mijn uitingen waren bikkelhard en de vergelijkingen ook. Door mezelf zo te uiten waren er weinig die mij echt iets hadden te vertellen, meteen vielen mij teksten op van iemand die zo mij raakte. Een foto van haar me betoverde op een manier ik ongekend kan noemen. We zijn gaan praten op msn, elke blik van haar raakte me en herkende ik. Maar ja onzin he! Ik begon dingen te bemerken maar verdrukte die door rationeel te denken ach deze dame is getrouwd heeft kids, klaar! Ze was met scheiden bezig, door jaloezie was haar pc kapot, en gingen we elkaar eens bellen, haar stem klonk precies als de stem die ik hoorde in mijn droom, en werd zelfs in de droom wakker. Ik moest weten wie ze is! En wat het is in mij zo diep word getriggert! We hebben afgesproken eens ergens te gaan drinken puur kennis te maken en beide te weten wat dit nu werkelijk is tegen alle wetten in want zo zijn we beiden normaal niet. Tot het moment ze me aanraakte door gewoon mijn hand even te pakken sidderde we en zijn we verloren in elkaar. We ervaren alles heftig, ook het de minder leuke dingen en dit levert grote verwarring bij ons op. Hiermee willen we leren omgaan. We ervaren elkaar en worden beschermd door iets of wat. In me hoofd heb ik weleens een seconde of 3 a 4 een soort van epilepsie die we beiden ervaren. Mensen die ons in de weg staan of het ons onmogelijk maken bemerken dit soms als sterk negatief en eng. Ik kan me niet indenken een liefde zonder de positieve intensiteit hiervan. het is een goudvis vergelijken met een poedel. we hebben elkaar al eens losgelaten telefoonnummer veranderd, email adres weg. klaar alles vergeten! Maar ik acht het onmogelijk! Zonder haar een halve ik. Zonder haar geen wij.
Ik wens iedereen sterkte toe want het is HEFTIG!