Seb

Ik 25 jaar, ontmoete haar, 23 jaar op een volwassenen opleiding in de zorg. Door een herplaatsing werd ze bij mij in de klas geplaatst. Vanaf het moment dat ze kwam binnenlopen ervoer ik een gevoel van herkenning, sterk lijkend op verliefdheid. Ik voelde mij op een dieper niveau tot haar aangetroken. Ik belande met haar en een mede studente in een tapasbar in Utrecht, de medestudente bleek echt het vijfde wiel te zijn, mijn zielsliefde en ik hadden een bizar gesprek waarbij wij diverse malen hetzelfde zeiden op hetzelfde moment.

Het gevoel dat ik had, dat gevoel van herkenning had ik slechts eenmaal eerder ervaren. Ik leefde echter in de veronderstelling dat ik toen gewoon behoorlijk naïef was en tot over mijn oren verliefd. Diverse ‘gewone’ liefdesrelaties verder dacht ik dat ik zoiets nooit meer zou meemaken en dat het hoorde bij je ontwikkeling. Behalve dat zij en ik dezelfde opleiding volgden, zelfde interesses en opvattingen hadden, ervoer zij en ik ook een spirituele verbintenis. Allebei werken we in de zorg, en allebei gebruiken we onze intuïtie om onze cliënten te helpen. Iets wat je bij de meeste mensen lastig kunt uitleggen, laat staan je collega’s. Bij mij ontstond een enorme cocktail van herkenning, toch ook verliefdheid, en verlangen. Ik heb het behoorlijk intens beleefd.

Zij en ik waren behoorlijk eerlijk naar elkaar, we vertelden elkaar bijna alles, van gevoelens tot belevenissen, hoe we naar elkaar keken. Het soort relatie dat we hadden valt niet echt te definiëren.
Zij en ik geloofden allebei dat we een en ander op karmisch niveau met elkaar hadden uit te zoeken en gingen daar redelijk bewust mee om. Daarbij heb ik met haar als spiegelbeeld behoorlijk veel van haar geleerd. Vaak was dat erg fijn, maar soms ook behoorlijk confronterend. Het soort relatie dat zij en ik hadden was even met een enorme diepgang en heftigheid, eentje waarbij al het kruit in een groots vuurwerkspektakel in een keer d’r uit knalde. Het gevoel van herkenning was bij mij te groot, ik verloor mijzelf in haar, en projecteerde mij op haar. Ik raakte ondanks al mijn goede voornemens, stiekem verslaafd aan haar. Zodra ik dat besefte was onze naamloze relatie voorbij.

We zaten bij elkaar op school, in een opleiding waarbij je sowieso behoorlijk met jezelf geconfronteerd wordt, en daarnaast waren wij te enthousiast, nadat er met de halve klas in mijn flatje een spontaan feestje was ontstaan, werden de grenzen van onze vriendschap overschreden. Wat helaas tot verwarring leidde.
Zij wilde geen liefdes relatie, zij is een echte boogschutter, vrijbuiter. Ik in eerste instantie ook niet, maar aard van het beestje (kreeft) huis tuin en keuken dier stak toch de kop op. Een en ander is toch gebeurd, ondanks alle uitgesproken eerlijkheid naar elkaar leidde het helaas tot verwarring en tot een zakelijkere omgang met elkaar. Zij en ik hebben nu een meer zakelijke relatie met elkaar. We zitten bij elkaar op school, moeten samen opdrachten maken en kunnen nog steeds met elkaar prima door een deur. Maar buiten school om is er geen sprake van contact meer.

Mijn zielsliefde heeft mij diverse inzichten in mijzelf gebracht, ik heb het gevoel een stuk wijzer te zijn geworden, niet zo zeer qua intellect, maar meer in mijn gevoelsleven en qua spirituele inzichten. Zij heeft mij absoluut geïnspireerd. Ik kijk met positieve gevoelens terug. Het mooiste en meest bijzondere vond ik dat tijdens de enige nacht dat niets moest en alles kon wij elkaar gewoon heel krachtig omhelsden en in de ogen keken. Dat is tot nu toe een van mijn meest spirituele en erotische ervaringen die ik heb meegemaakt. Echt fantastisch.
De erotiek die ik met haar beleefde (ondanks dat we, plat gezegd, net niet ‘all the way’ zijn gegaan) was bijzonder diepgaand, dit omdat er zo veel gevoel bij kwam kijken, gevoel dat niet te beschrijven valt, het valt alleen te beleven, en je weet dat je het beleefd op het moment dat je het beleefd. Klinkt vaag, maar degene die ook zoiets ervaren hebben zullen dit herkennen.
Ik zou mijn zielsliefde gevoel omschrijven als een gevoel van herkenning, verlangen, verliefdheid. Een grote cocktail hiervan, en je hebt het gevoel dat je een achtbaan bent ingestapt.

Nu gaan zij en ik slechts zakelijk met elkaar om. Ik heb daar vrede mee. Ik kan het prima met haar vinden en gun haar het beste. Ik weet ook dat het andersom ook zo is. Het enige waar ik van baal is dat ik nu ik weet dat dit bestaat, geen genoegen meer zal nemen met een ‘gewone’ liefdesrelatie. Ik zal er eerder voor kiezen om gewoon met veel vrienden oud te worden dan ergens voor te gaan waar ik niet 100% achter sta. Gezien onze relatie geen naam had, is deze ook niet beëindigd, het is gewoon zo gelopen. Ik zoek meer dan ik zou willen toegeven weer zo’n liefde, ik weet echter dat juist op het moment dat ik het los laat, weer zo’n liefde op m’n pad zal komen. Dat ervaar ik soms als frustrerend. Gelukkig sta ik positief in het leven en vermaak mij prima, maar dit blijft mij bezig houden, het is een niet te beschrijven verlangen, een verlangen waarmee ik een manier zoek om mee om te gaan. Omdat ik weet dat wanneer ik weer een zielsliefde tegenkom en weer te hard van stapel loop, ik geen recht doe aan mijzelf en mijn gevoelens.
Zielsliefde is gaaf, maar het is mijn rationele en gevoelsmatige overtuiging dat je er bewust mee dient om te gaan, je kunt enorm veel leren, wees er alleen bewust van dat het niet altijd even prettig is. Geniet, maar wees bewust