Onbekend
Ik was net gescheiden na een huwelijk van 12 jaar. Ik woonde een maand op mijn eigen stekje met mijn kinderen. Een zwaar jaar gehad en nu voelde ik me blij en bevrijd en ik had er veel zin in iets nieuws voor mezelf op te bouwen.
Ik was helemaal niet van plan om uit te gaan, maar mijn schoonzus had me meegenomen naar een vrijdagmiddagborrel waar zij wel vaker met haar vriendinnen kwam.
Ik was er net een half uur toen ik zag dat een man me aankeek. Ik was verbaasd, maar na een tijdje keek hij me weer aan. Ik keek terug en wat ik toen ervaarde was het mooiste uit mijn leven: ik zag zo‚n diepte in zijn ogen, liefde en intelligentie, puurheid. Wauw! We hebben elkaar nog een aantal keer aangekeken, beide een beetje verbaasd.
Eenmaal thuis kon ik hem niet meer uit mijn hoofd krijgen. Ik vond hem erg aantrekkelijk, ik was in een keer superverliefd, zonder een woord uitgewisseld te hebben. Ik kwam zijn naam te weten en ik zocht dingen over hem op. Er waren allerlei gemeenschappelijke dingen, veel toevalligheden, bijvoorbeeld met geboortedata en woonplaatsen.
Ik gloeide van binnen, mijn hart was open gegaan! Een maand na mijn scheiding! Ik wilde continu het liefst bij hem zijn. De eerste mogelijkheid kwam twee weken later. Weer was er heftig oogcontact, maar hoe graag ik ook contact met hem wilde∑ ik vond het eng! Steeds als hij in de buurt kwam, blokkeerde ik en keek ik weg.
Ik ervaarde bij het elkaar aankijken pure liefde. Iets dat ik nog niet gekend had, maar op een dieper niveau voelde dit als thuiskomen. Dit ging niet over hoe we er uit zien, of over flirten. Ik voelde me totaal puur als hij me aankeek, alsof ik bij hem niets zou kunnen verbergen, en heel diep wist ik dat hij dat ook bij mij had. Heel confronterend.
Hij zat continu in mijn systeem. Mijn hart draaide overuren. Om de twee weken kon ik daar zijn, maar ook hij vond het te eng om me te benaderen. Ik zag dat hij met andere vrouwen geen moeite had. De blikken naar elkaar waren intens, de tijd stond stil, de liefde stroomde. Hij was geen moment meer uit mijn gedachten. Ik leefde in die tijd totaal met open hart, was helemaal verstrooid. Ik voelde onvoorwaardelijke liefde, al voordat ik hem gesproken had. Hij voelde op een bepaalde manier vertrouwd. Ik zag ook heel veel 11:11 in die periode.
Na twee maanden vond ik de moed om hem aan te spreken. Hij schrok, maar herstelde zich snel. Hij begon te babbelen over van alles en uiteindelijk liep hij weg, alsof hij vluchtte. Hij was blijkbaar nerveus, net als ik, maar ik was wel blij dat ik hem had aangesproken. Wat een mooie, warme, vertrouwde stem. De volgende dag had ik een berichtje naar hem gestuurd via social media. Hij stelde voor eens wat af te spreken.
Na maanden wachten hadden we twee dates gehad. Mijn gevoel voor hem was zo heftig dat ik me niet kon ontspannen. Mijn reactie was om totaal vanuit mijn hoofd te communiceren, ik durfde mijn hart niet te laten zien∑ Ook hij kon zich niet ontspannen. Beide keren durfden we niet nader tot elkaar te komen, allebei beleefd naar elkaar, maar stroef. Ik zag de angst in zijn ogen en voelde dat er een blokkade tussen ons was. Te veel angst voor deze liefde (beide). Ik plaatste hem op een voetstuk.
Ik heb hem nog wat berichtjes gestuurd, maar op een gegeven moment reageerde hij daar niet meer op. Dat was voor mij hartverscheurend. Ik had mijn gevoelens naar hem nog niet kunnen uitspreken! Hij liep al weg voordat het zo ver kwam. Achteraf vluchtte hij juist voordat het zo ver kwam.
In die periode kon ik hem soms energetisch bij me voelen. Ik had inmiddels deze website gevonden en dagelijks las ik verhalen om te begrijpen wat ik meemaakte. Dat heeft me veel gesteund, vooral omdat vrienden deze liefde niet begrepen. Velen dachten dat het gewoon een sterke fysieke klik was. Maar het gaat veel dieper.
Niets anders dan de liefde die ik voor hem voelde was belangrijk. Dat was het enige dat puur voelde. Materiele zaken, oppervlakkigheid etc. deden er voor mij niet meer toe.
Na een pauze van een paar maanden durfde ik weer naar de plek te gaan waar hij ook kwam. Alhoewel het wat gespannen verliep, maakten we toch af en toe een praatje. Ik merkte dat hij graag contact met me wilde, maar dat hij ook gespannen was.
Ik was iedere keer in de zevende hemel als ik hem weer gezien had. Ik kon me niet voorstellen dat hij niets voelde.
Na bijna een jaar heb ik hem uiteindelijk een berichtje gestuurd waarin ik mijn heftige gevoelens voor hem kenbaar maakte. Ik vroeg hem hoe hij er in stond. Hij reageerde wel, maar zei niets over zijn gevoelens. Een grote teleurstelling.
Na weer een aantal maanden toch opnieuw naar die bar gegaan. Hij kwam direct naar me toe en kwam terug op het berichtje. Hij vertelde me dat hij inmiddels een relatie had en dat hij daarom niets met me af kon spreken∑ Nog steeds die afstand tussen ons.
Ik heb me vanaf toen niet meer op hem gericht. Na een paar maanden kwam ik een andere man tegen. In deze relatie bouwde ik meer eigenwaarde op.
Een half jaar na onze laatste ontmoeting ben ik weer eens naar die bar gegaan. Op dat moment had ik dus een relatie, ik was benieuwd hoe ik op hem zou reageren. En ja hoor: nu ik hem had losgelaten, was hij niet bij me weg te slaan. Zijn relatie was uit. Ik merkte dat mijn eigenwaarde nu groter was, want ik voelde dat ik hem niet meer op een voetstuk plaatste.
Na deze ontmoeting heb ik weer een enorme hartsenergie gevoeld. Tien keer heviger dan die ik in mijn toenmalige relatie voelde. Dagenlang heftig en daarna wordt het te handelen. De relatie heb ik niet lang daarna verbroken, het verschil in gevoel was gewoon te groot.
De aantrekking was even groot als de angst voor de verbinding. Pas een half jaar later ben ik weer naar de plek gegaan waar ik hem zou tegenkomen. Om mijn angst te overwinnen ben ik volledig in mijn gevoel gaan zitten. Alle angstgedachten uitgesloten. Hij was weer niet bij me weg te slaan. ‚s Avonds ben ik met hem mee naar huis gegaan. Toen ik begon over het onderwerp relaties, sloot hij zich ineens compleet af. We sliepen in elkaars armen, maar hij wilde niet verder gaan. Het was intens teder en hemels.
Steeds was ik (energetisch) aan het uitreiken naar hem. Dat stootte hem af, dan was hij niet bereikbaar. Pas als ik hem losliet, het idee van samenkomen losliet, dan kreeg ik weer een berichtje van hem.
Een paar maanden later zijn we in bed beland, nu gingen we wel verder. Ik voelde bij hem een muur, die hij heeft opgezet voor zijn gevoel. Daardoor was er geen werkelijk contact.
We zagen elkaar slechts af en toe. De ontmoetingen werden meer en meer gericht op seks. Hij raakte hele diepe gevoelens en verlangens bij me. We hebben daar nooit over gesproken, want daar stond hij niet voor open. Hij is bang voor intimiteit.
Dat is de situatie tot nu toe. Onbevredigend voor mij. Ik besef wel dat ik steeds uitreik. Mijn les/proces is om meer zelfliefde te voelen, dan is uitreiken niet meer nodig.
Na een ontmoeting heb ik tijd nodig om de Œkrachtstroom‚ van liefde in mijn lijf te handelen. Alleen als mijn bewustzijn groeit, kan ik deze mate van liefdesenergie aan.
Ik lees vaak verhalen over hoe zielsliefdes niet bij elkaar kunnen zijn, omdat ze nog een andere relatie hebben. In ons geval hadden we (in het begin) beide geen relatie, maar we konden toch niet nader komen. De sterke liefde was te hevig, te confronterend en beangstigend. Er stond een soort van energetische muur tussen ons in, vanwege onze blokkades en angsten.
Ik geloof dat als ik eenmaal stevig genoeg in mijn eigen kracht sta, dat ik dan dit intense zielscontact wel aan kan, zonder me er in te verliezen. Ik heb een voorproefje gehad van hoe hemels het is om bij hem te zijn. Dat is een grote stimulans om met mezelf aan de slag te gaan.
Tip: timing is everything. Blijf goed bij jezelf en voel wanneer je de ander kunt benaderen. En laat al je ideeen over liefde los. Dit is oneindig en soms niet in een vorm (relatie) te gieten.